HAYAT

​

YAŞANILASI BİR ÖMÜR 

Nerede bıraktınız yaşanması gerekli hayatınızı? 

Gözünüzün önünden kayıp giden yaşamın ne kadarına kendinizi bıraktınız? 

Yaş ilerledikçe sorgulamalar daha da mı artıyor ne? 

Çoğunu es geçiyorum ama takılıp kaldıklarım da oluyor. 

Sonuçta her ne şekilde yaşanmışsa yaşanmış. Değişen ne? 

Hiçbir şey. 

Şu an yaşadığın hayat, geçmiş yaşanmışlıklarının, biriktirdiklerinin devamı değil mi? 

Üzerine ekleye ekleye geldiğin nokta bu. 

Geçmişte yaşadığım her şeyde çok es geçmişim, görmemezlikten gelmişim. 

Şimdi yapamıyorum. 

Bunda sağlık açısından yaşadığım rahatsızlığın da büyük etkisi var diye düşünüyorum. 

İnsanları tanımak için böyle bir şey yaşamamalı insan. 

Hayatımın her anında insanların söylemleriyle yaptıklarına dikkat etmişimdir, gerektiğinde söylemini uygulamaya geçiriyor mu diye. 

Hani yüzünüze “canım canım ben senin amcanım” deyip gerektiğinde ise ortalıktan kaybolan insanlar vardır ya onlardan bahsediyorum. 

İşte burada defalarca es geçmiş ama her seferinde aynı şeyi yaşamışsam o kişinin hayatından sessizce çıkıyorum. Aynı zamanda kendi hayatımdan da çıkarıyorum. 

Geçmişe dönüp baktığımda bir çok arkadaşlık bu şekilde bitmiş. Kimi arkadaşlar ne olup bittiğini anlamamıştır ya da anlamıştır. 

Kendilerini sorgulama cesaretini gösterdiklerinde nedenini muhakkak anlayacaklardır. 

Kimse bana yapmayacağı bir şey söylemesin. 

Gerek yok. 

Çünkü hiç kimseden bir beklentim yok. 

Ha birde geçip kimse bana yaş aldıkça daha olgunlaşılıyor, daha sakin olunuyor, çoğu şey görmemezlikten geliniyor, tahammül eşiği daha geniş oluyor demesin. 

Evet yaş aldıkça kişi olgunlaşıyor, bir sakinlik geliyor, acele etmeksizin yavaş yaşamayı öğreniyor da gözüne batıra batıra yapılanları görmemezlikten gelemiyor. 

Herkes yaşadığı hayatında mutlu olsun e mi? 

NOT: 

Bodrum’ dan mutlu kareleri yansıtan fotoğraflar bana aittir.