SÖYLEMEK YA DA SÖYLEYEMEMEK

ÖLÜME DAİR 

Ölüm haberleri üzer beni. Hikayesi ne olursa olsun üzücüdür. 

İnsanların hayatından nasıl sessizce çıktıysam/çıkıyorsam kendi hayatımdan da sessizce çıkmayı yeğlerim. 

Bilmeden, anlamadan… 

İşte öylece… 

“Başın sağ olsun.” 

Telefonda ya da yüz yüze söyleyemediğim bir cümle. 

Yeni yeni yazıyla diyebiliyorum(oda zorlanarak). 

Buna devam eder miyim? 

Şüpheli. 

Yüz yüze gelince söyler miyim? 

Sanmam. 

Bazı şeyler herkesin hayatında var diye olmak zorunda mı? 

Bu da bende olmasın. 

NOT: 

Fotoğraf bana aittir. 

Yıllar sonra yapılan bir suluboya çalışması. Elimin nasıl hantallaştığını ve fırçayı bile tutmada zorlandığını hissettiğim anı yaşadığım bir resim.