YILLAR SONRA TEKRAR GÖRÜŞMEK (ÖYKÜ 13)

YILLAR SONRA TEKRAR GÖRÜŞMEK

Kerem Görsev'in 'Therapy' albümünden odanın içine yayılan müzik eşliğinde kanepenin üzerine uzanmış şekerleme yapıyordum.Göz kapaklarım açılıp kapanırken halının üzerine bıraktığım telefonumun ışığı yanıp-sönmeye başladı.'Neden sessize almışım' diyerek telefona uzandım.Ekranda ki isim,şekerleme yapmayı bırakın gözlerimin faltaşı gibi açılmasına neden oldu.Heyecanımı belli etmemek için kısaca 'efendim' dedim.''merhaba.Nasılsın?' dedi.Bu sesi unutabilir miyim?Bir zamanlar heyecanıma heyecan katardı.Görmesem,sesini duymasam mutsuz olurdum.'İyiyim' diyebildim.'Müsaitsen görüşelim mi?'dedi karşı taraf acelesi varmış gibi.Bir yandan da aradan yıllar geçtiğini,ne gibi değişimlere uğramış olabileceğini düşünüyordum.'İki gün buradaydım.Gidiyorum' dedi.'Daha önce arasaydın ya!Nerdesin?'.'Otogardayım,otobüsün kalkış saatini bekliyorum'.'Bekle geliyorum' deyip evden çıktım.


Yolda hep onu düşündüm.Geçmişi...Aradan çok uzun yıllar geçti.Arkama bakmadan terkettiğim o şehir gözümün önüne geldi.Yaşananlar...Acılar...Üzüntüler...Yıllar nasıl bir değişime uğratmış merak ediyordum.Heyecanlıydım,kalbim deli gibi çarpıyordu.Tepkim nasıl olacak merak ediyordum.Duygular...Onunla birlikte o şehri terk ettiğim gün bitmişti.Zaman her şeyin ilacı.Şu ana kadar kırıntılarından eser bile kalmamıştı.

Bu ilk konuşmamız da değildi.Yıllar önce bir gece telefonum çalmıştı...O şehri terk edip yeni bir şehirde yeni bir hayata başlamamın üzerinden 2,5 yıl geçmişti.Yürürken düşüp ayağımı kırmıştım.Sol ayağım bacağımda dahil alçıya alınmıştı.Hastane faslını bitirmiştim.Evde zorluk çekmeyeyim diye yere yatak yapılmış,bana gerekli her şey elimin yeteceği yere konmuştu.Bir gün geç bir saatte ev telefonu çaldı.'Efendim' dedim.'Merhaba...Nasılsın?' demişti.2,5 yıl hiç bir şekilde sesini duymadığım bu insan.Nasıl oldu?Neden aradı?anlamamıştım.'Geçmiş olsun' dedi.'Sağol'.'Geçmişte çocukca şeyler yapılmış olabilir.O zaman insan doğru yaptığını sanıyor ama yıllar geçip de şöyle geriye baktığında ne kadar yanlış olduğunu anlıyor' dedi.Ben bir şey söylemek istemedim.Bu sözler ben de nasıl bir etki yaptı,hatırlayamıyorum.Geçmişe gidip yaşanılanları yok edemiyoruz ki.Tekrar o konuya girmemek üzere havadan sudan konuşmuştuk.Ayağımı nasıl kırdığımı sormuştu.Memleketine tayin olduğundan bahsetmişti.Bir süre sonra birbirimize 'iyi geceler' dileyip telofonu kapattık.Uzun süre öylece kaldığımı hatırlıyorum.Ayağımı kırıp 2 ay evden dışarı çıkamamak yeterince pisikolojimi perişan etmişti.O zaman bu konuda çok fazla düşünmediğimi hatırlıyorum.Önceliklerim vardı.

Arabayı park ettim.Telefon açarak 'Geldim.Şu an nerdesin?'diye sordum.
'.... Kafe'de oturuyorum'.'Tamam' .Kafeye doğru yürürken soru işaretleride kafamda dans ediyordu.Biri bana bakıyor,hissediyorum.Kafamı o yöne çevirdiğimde tebessüm eden bir yüzle karşılaşıyorum.Ben de gülüyorum.Kucaklaşıyoruz.Söyleyecek hiç bir şey kalmamış gibi bir süre sessizce oturuyoruz.Ondan sonra havadan sudan...Geçmişten gelen bir yabancı gibi...'Hiç değişmemişsin,aynısın' . 'Ne kadar bu şekilde söylense de yıllar çok acımasız.Görüntüyü korumaya çalışsamda yılların birbirine eklenmesini engelliyemiyorum' dedim.Bel kısmı kalınlaşmış,kilosu artmış.Sanki kararmış gibi.Saçlarda ki aklar...Omuzlar aşağıya doğru çökmüş.'Gitmek zorunda değilsen misafir etmek isterim' dedim.'Gitmem gerek,kalamam' deyince ısrar etmedim.Vedalaştık.O otobüse bindi,ben de otobüsün hareket etmesini beklemeye koyuldum.'İyi yolculuklar'.

Onunla son karşılaşmamız.Hani bazı şeyler vardır söze dökemezsiniz ama hissedersiniz.Bir daha karşılaşmayacağımızı biliyorum...Anlatamıyorum...Ama biliyorum.Telefonlaşma da bir süre aralıklarla devam edecek sonra o da tamamıyla bitecek.Biliyorum...Ama adını koyamıyorum...Her iki hayat birbirinden ayrı ve habersiz kendi hayatlarını yaşayacak.O hayatlar bir zamanlar iç içe bulunmuş olsalar dahi hiç olmamışcasına yaşamlarına devam edecekler.

NOT :

Öyküme konu olan resim yağlıboya bir çalışmamdır.