AĞLAMAK ÜZERİNE

HEM KOLAY HEM ZOR

Ağlıyorum...Gözyaşım insan ayırt etmiyor.Hangi milletten olduğuna bakmıyor.Irk,din,dil gözetmiyor.Ölümün cinsiyeti olur mu?Şusu busu olur mu?Şunlar,bunlar ne demek?Anlayamıyorum,anlamakta zorlanıyorum.Halbuki her şey o kadar basit ki.

 Ah be kardeşim biz böyle gördük,gördük de saygıdeğer siyasetçilerimiz(?) böyle görmemişler.Hep dışarıda ki insanlara salya sümük ağlıyorlar.Bizdekilerede nasıl bir yafta yapıştıracağım diye düşünüyor.Bu ağlamalara nasıl inanırım,nasıl bakayımda inanayım?İnsani duygu deniyor.Ölen insana göre mi değişiyor.Esma'ya da içim parçalandı,Ali İsmail'e de,diğerlerine de...Bende mi tuhaflık var.O polislerin 3 genci sıkıştırdıkları otoparkta ki dayak atma sahnesine dayanamadım.Yapılanlar vatan için yapılan savaşlarla kıyaslandı,kahraman türetildi,ölenler ağıza bile alınmadı.Neye inanayayım?

Gözyaşlar,insan ayırt etmez.Gözyaşın aktığı göze sahip kişi ise insan ayırt eder.

NOT:

 Bu konudaki düşüncelerimi yazmak istiyordum ama tatil sonrası yoğun bir çalışma engel olmuştu..Yazdım...Rahatladım mı?Hayır...