KIZGINLIĞIM DA
Kırgınlığım kendimedir.Kızgınlığım da.
Bazen kendime küserim.Esasında bunun nedenini bilirim de bilmemezlikten gelirim.Barışmaya çalışırım ama...Hııh yüz vermem.Oysa kendiyle barışık olmayan bir insan etrafıyla ne derece barışık olabilir.
Kendimle barış imzalayacağımı bilirim bilmesinede dünyamı kendime kapattığım gibi çevremdeki insanlara da kaparım.Oturup nasıl kendimle konuşmak istemiyorsam,başkalarıylada konuşmak istemem.Ahhh bu nasıl bir işkencedir kelimelerle anlatamam.
Bu durum çoookkk uzun sürmez.Bir sabah güneş,en cilvelisinden elbise giymiş,dudaklarında tatlı bir gülümsemeyle beni uyandırır.Göz kamaştırıcı ışıklarıyla yanağıma sıcak bir buse kondurur.Bunun üzerine tatlı bir gerinmeyle uyanır ve yatağımdan kalkıp yüzümü yıkamak üzere lavaboya yönelirim.CD çaların play tuşuna basmam ise Paganinin keman konçertosunun evimin her köşesini doldurmaya başlamasına yetmiştir.
Keyifle bir Türk kahvesi hazırlarım kendime...
Güzel bir güne başlanmıştır artık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder