SÜPRİZ OLDU
Güneş günle vedalaşmaya hazırlanırken ben de günün yorgunluğuna rağmen İstiklal'de yavaş yavaş yürüyerek taksim meydanına çıkmaya çalışıyorum.Meydan betonlaşmış soğuk yüzünü gösterdiğinde hafif bir üşümenin bedenimi sardığını hissediyorum.Sanki üşümemi engelleyecekmiş gibi kollarımla bedenimi sarıyorum.Gezi parkının yanından yürürken çim üzerine oturmuş sohbet edenleri,kulağında walkmeni müzik dinleyenleri ve yürüyüş yapanları görünce içim ısınmaya başlıyor.Yürümeme devam ediyorum.İçerisinde yakın zamanın en acı hikayelerini gizleyen Divan Otelinin önünden yürüyerek tarihi İstanbul Radyosunun ilerisinden sağa dönüyorum.Önce Harbiye Muhsin Ertuğrul Tiyatrosunun sonra Lütfi Kırdar Kongre Salonunun önünden geçip sonunda Cemal Reşit Rey(CRR) Konser Salonuna varıyorum.
CRR Konser Salonuna John Surman'ın konseri için geldim.Akşamın ilk saatleri...İleriki saatlerde de çok güzel konser var ama günün yorgunluğu buna izin vermedi.Konser salonunda uyumak istemem.John Surman,çok güzel 1,5 saat geçirtti.Salondan çıktığımda günün içinde bedenimi saran mutluluk tamamen sarıp sarmaladı.Yüzümde tatlı bir gülümsemeyle ayaklarım koşuyorcasına yürüme peşinde.Telefon açıyorum;
''Nerdesin''
''Hıı,Geliyorum''
diyerek sevdiğim bir yere doğru yine koşar şekilde yürüyorum.
Günü birlik gelmiş...Görüşmeden olur mu?Ehhh sevdiğim bir yerde yiğenimle kucaklaşmak,konuşmak...Güzel geçen güne son nokta da böyle olur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder