BAZI YARALAR SARILMIYOR
Elimi uzatıyorum boşluğa doğru.
Biri tutsun istiyorum.
Parmaklarımı bırakmamak üzere kavrasın istiyorum.
Havada öylece asılı kalıyor.
Sanki...
Sanki parmaklarıma bir elin parmaklarının dokunduğunu hissediyorum.
Gerçekle düş arasında bir yerdeyim.
Ama hissediyorum.
Ürperiyorum...
Tüylerim diken diken.
İki elimi vücuduma doluyorum,
kendimi sakinleştirmek ister gibi.
Hayır,hayır...
Bir de cimdik atıyorum.
Ben buradayım.
Ya sen?
"Bir insanı affetmek bu kadar zor mu?"
diye soruyorum kendime.
"Bazı hallerde ömür bile yetmiyor."
diye hemen arkasından yanıtlıyorum.
Demek ki ömürün yetmeyeceği haller bile var.
Birine yetmeyen ömür devam eden için nasıldır?
Ömür,yaşanılan her şeyin toplamı.
Başkaları için geldi-gitti ama yaşayan için bu kadar basit mi?
Bir daha elimi uzatmıyorum.
NOT:
Öyküme konu olan resim elleri konu alan yağlıboya bir çalışmamdır.
Ah o eller,o eller...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder