29 Eylül 2015 Salı

BAŞIN SAĞOLSUN


ÜZÜLMEK...

Bazen duymak istemeyeceğiniz bir haberle karşılaşırsınız.Beklemediğiniz bir anda yakalamıştır sizi..
Aniden...Hazırlıksız...Çırılçıplak...

Üzüntüsü vücuda öyle bir yayılır ki en sonunda yüreğinize bir yumruk gibi oturur.

Duyduğumda uzun süre oturduğum yerden kalkamadım.
"Ne oldu?"
diye soran ev halkına yanıt veremedim.

Ölüm,ne soğuk bir kelime.
Bu kelimeyi bir türlü sevemedim.
Ölüm sevilebilir mi?
Ölümün olduğu yerde üzüntü vardır acı vardır gidenle kalan arasında yarım kalan bir şeyler vardır.
Var olmakla yok olmak...
Yaşanılan dünya ile olduğu düşünülen dünya...
Bir varmış bir yokmuş...

Üzülmemek elde değil...

Ölümün kapısını çaldığı evde yaşayanlara 
ne yüz yüze ne de telefonda
"başın sağolsun"
diyemem.Kahrolsun bu cümleyi bir türlü kullanamam.

O ortamın içerisinde olamıyorum...
Farklı bir dünyadaymışım gibi...
Ölüm beni alıp geçmişe götürür.
Hem oradayım hem değil.
Hem kalabalığın içindeyim hem dışında.
Kendimle baş başayım...
Kavurur içimi.
Gözyaşımı ise sessizce içime akıtırım.

Belki bu yazıdan haberin olmayacak,
bilmem belki kimi insanların yaptığı gibi gönül koyacaksın ama çok zorlanarak da olsa işte diyorum;
ARKADAŞIM "BAŞIN SAĞOLSUN"


15 Eylül 2015 Salı

MAVİ : ACI , ÜZÜNTÜ VE ÖLÜM

NERDESİN ?


Yanaktan süzülen bir kaç damla yaş.
Anılar...

Nerdesin?
Denizin bin bir türlü renginde,
çalan müziğin notalarında,
gökyüzünün mavisinde,
belki Ferdi Özbeğen'in seslendirdiği
bir şarkıda.

Nerdesin?
Bodrum'un sahile vuran tuz kokulu dalgalarında,
belki ara sokaklar da çocukça koşan ayaklarda,
belki özlemin bittiği bir yerde...

Anılar...
Gel desem gelemezsin ki.
Sessizce ağlamalarım ondan.
Özledim.

Özledim...
            M.Yumru

NOT :
Şiire konu olan resim "Mavi; Acı,Üzüntü ve Ölüm" isimli bir çalışmamdır.