ÖLENLER ÜZERİNE...
İnsanı nasıl da darman durman ediyor,çevresinde olup bitenler.Haftanın başında şehit haberleri,şimdi de Van'daki deprem haberleri.
Ölüm düştüğü evlerde acılar bırakıyor,hem de ne acılar..Bizler onların acılarını sadece paylaşmakla yetiniyoruz.Çünkü yapabileceğimiz pek bir şey yoktur.Maddi olarak yapabileceklerimiz neyse yaparız zaten...
Şehit haberleri,içimi oldukca acıtmıştı,neler neler söylüyordum baştakilere.Küfür etmeyen bir insan olarak neler çıkmadı ağzımdan.İçimin acısını,yanmasını burada kelimelerle anlatamam.Şehit olan elbette abim değildi,kardeşim değildi,babam,oğlum,bir yakınım değildi.Hangi şehirlerden olursa olsan bu topraklarda beraber büyüdüğüm yetişkin biriydi.Aynı havayı soluyoruz,aynı çeşmelerden içiyoruz.Ben burada yaşıyorken,o, başka şehirlerde yaşamış olsun.Ne farkeder.Aynı Ülkenin insanları değil miyiz?
Şimdiyse deprem;iki kere yaşamış bir insan olarak ne kadar kötü olduğunu biliyorum.Yapabilecek bir şey yok.Hayatın gözünün önünden geçtiği an.Çaresizlik,hiç birşey yapamamak,sadece seyretmek...Herşeyi oluruna bırakmak,böyle bir şey.
Yine acı,yine üzüntü...İnsan,içinin acımasının ne demek olduğunu bu zamanlarda daha iyi anlıyor.
Elimizden gelen ne varsa yapmak,en güzeli.
İnsanları sınıflandırmadan,duygusal davranmadan..
Türkiye hepimizin.
DEPREMDEN KALAN
gözler de yaşlar kurudu,
ağıtlar çıkmaz oldu.
hareketsiz kaldı tüm insanlar
bir köşede büzülmüşler.
yerlerde uzunlamasına yatan insanlar
ince bir çarşaf veya gazete örtülmüş
kimbilir nerdeler şimdi?
evler,bir yığıntı.
eşyalar taşlar arasında ezilmiş...
yıkıntılar arasında uğultular,
dışarıda bağrışmalar.
kar ise alabildiğine beyaz rengini salmış etrafa.
bir tipi,don acılarına binbir acı
evsiz,barksız kalan
ve bir depremin arkasında bıraktığı
bu aciz insanlar...
yine ağlaşıyorlar,yine ağıtlar yakıyorlar...
(M.Yumru)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder