8 Haziran 2016 Çarşamba

SANKİ BİR SİLAH SESİ DUYDUM

MİNNOŞLA BİR SABAH

Köpekler havlıyor.
Sabahın erken saatlerinde tüm köpekler anlaşmış gibi hem koşuşturmaya hem de havlamaya başladı.Arada okuduğum kitabı bırakıp sesleri dinledim.Bir aşağı bir yukarı inip çıkıyorlardı.
Sonra karşı bahçeye geçtiler.
Ayak sesleri kesildi.Ama havlamalardan aynı hengamenin devam ettiği anlaşılıyordu.
Sesler bir yakınlaşıyor bir uzaklaşıyordu.

Saat 05:30.
Minnoşumun kapı önünde sessizce beni beklediği saat.Salona geçerken,
"Minnoşşş geldin mi kızım"
diye seslendim.O da,
"Miyavvv"
diyerek geldiğini sesli olarak bana bildirdi.
Mamadan önce kapının perdesini araladım.
Karşılıklı birbirimize günaydın dedik.
Sonra sessizce mamasını bekledi.
Suyunu da tazeleyip sandalyeye oturdum ve başladım onu seyretmeye.
İnsana pozitif enerji pompalıyor adeta.
Bir güzel duygudan başka güzel bir duyguya atlıyor insan.


Bu sabah sık sık mama yemeye ara verip sürekli merdiven başına geçiyor ve karşı bahçeye bakarak kulaklarını havaya dikiyordu.Huzursuz gibiydi.
"Ne var kızım"
diye seslendim.
O da orada birşeyler olduğunun farkındaydı.
Geçen hafta da aynı şeyler olmuştu.


Birdenbire karşı bahçeden yola doğru büyük bir domuz,korkusuyla birlikte fırladı.
Bahçeleri ve köpekleri aşıp ileride gözüken dağlara ulaşmaya çalışacaktı belli ki.
Sesler gittikçe uzaklaştı.
Yazık.
Onların yaşam alanlarını hoyratça kendi yaşam alanlarımıza katıyoruz.
Gözümüz ve cebimizi ise bir türlü doyuramıyoruz.
Sanki bir silah sesi duydum.
Köpekler sustu.

NOT :
Fotoğraflar bana aittir.




Hiç yorum yok: