YEDİ YIL BİTMİŞ
Göz açıp kapama kadar çabuk geçen yıllar.
2015 Kasım ayında gelmiştim. Hayalimdi. Emekliliğimin yaklaştığı yıllarda yaz-kış demeden bir çok haftasonumu ve tatilimi geçirmişliğim var.
Buraya her geldiğimde içim pır pır eder, giderken ayaklarım geri geri giderdi. Asabi, çekilmez, suratsız biri olurdum. Ama her geldiğimde yaşadığım mutluluk, filizlenmiş hayalimi büyüterek rengarenk çiçekler açmasına neden olurdu. İnsan mutlu olduğu yerde yaşamalı.
İki sene bir site içerisinde bulunan dairede kiracı olarak yaşadım. Güzel bir iki sene geçirdim.
Sonrası satın aldığım ev, rahatsızlığım… O ana kadar yaşamadığım şeylerle ve hayatımdan attığım tarzda insanlarla tekrar karşılaşmama neden oldu. Şu an oturduğum evimi, bahçesini, komşularımı bir başka yazıda anlatmalıyım. Koskocaman mahallede ev alınmayacak binadan ev almışım. Şansa bak. Yeni bina olması cazip gelmişti. İnsanların bu kadar aç gözlü olabileceğini hayal bile edemezdim. Neyse bir başka yazıda ayrıntılı anlatırım.
Sahilde yürümek, yosun kokusunu içine çekmek, renk ormanında kendinizi kaybetmeniz nasıl bir duygu bilir misiniz? Bir rengin her tonunu aynı anda görmenin mutluluğunu tattınız mı? Eğer bulunduğunuz yeri seviyorsanız taşından, toprağından, ağacından tutun da aklınıza gelen veya gelmeyen her şey sizi mutlu eder. Zaten şu yaşanan ömürde kendimizi mutlu etmeye çabalamıyor muyuz?
Bodrum’ a gelirken geçmişi geride bırakıp kendimi hafifleterek geldim. Ne kadar gereksiz (maddi-manevi) şeyleri yüklüyormuşum kendime. Gereksiz eşyalar, gereksiz arkadaşlar, gereksiz gereksiz nice şeyler. Bunları üzerinizden attığınızda bir süre sonra hafiflediğinizi hissediyorsunuz.
Yazın şort-tişört, kışın eşofman. Bu covid başladığından beri kapalı yerlere girmediğimden (konser, tiyatro v.s.) uzun bir süre yukarıda bahsettiğim kıyafetler dışında bir şey giymedim. Böyle mutluyum.
İnsan mutlu olduğu yerde, mutlu olduğu şekilde yaşamalı.
Siz de mutlu yaşayın e mi?
Beklentilerinizi karşılayan bir (2023) yıl yaşarsınız umarım.
İyi yıllar.
NOT:
Fotoğraflar bana aittir.
NOT:
Sıkça kullanırım “emi” sözcüğünü. Ee kullanırken de doğru yazmak gerekir, değil mi? Doğrusu “e mi?” dir. Bu yazımda doğrusunu yazayım dedim. Yazmak güzeldir. Her geçen gün cümleleriniz doğruyu buluyor. Geçmiş yazılarıma şöyle bir baktığımda cümlelerim ne kadar çok yanlışın içinde boğulmuş.
Şimdi dikkat ediyor, yanlış yazmamaya çabalıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder