11 Mart 2015 Çarşamba

CİVCİVLER YEMLENİYOR


BİR AN DA HİSSEDİLEN


Kendimi o kadar yalnız hissettim ki.
Bulunduğum yerden hemen uzaklaşmak istedim.Ama gidemedim.
Gidememek,yalnızlığımın daha da çoğalmasına neden oldu.
Boğulmamaya çabaladım.
Oysa farkında bile değillerdi...
Yalnızlığımla başbaşaydım.
Kabuğuma çekildim.
Sustum.

Herkes kendi dünyasındaydı ve 
o dünya içerisinde kimbilir neler neler yaşıyordu...
Kimisi dönme dolap misali hayatı tekrarlar üzerine kurmuş,
kimisi koşuşturma üzerine,
kimisi de ideallerini gerçekleştirme üzerine...

Hayat devam ediyor.
Ve sen sessizce yalnızlığına dönüyorsun...


NOT :
Yukarıdaki resim 
"CİVCİVLER YEMLENİYOR"
isimli yeni bitirdiğim yağlıboya bir çalışmamdır.





2 yorum:

sihirli süpürgeee dedi ki...

Önceleri insan ne kadar kalabalık oluyor... Birçok candostun, birçok arkadaşın, hiç olmadı takılacağın insanlar oluyor etrafında ama zaman geçtikçe hiçbirinin aslında gerçek olmadığını görmeye başlıyorsun, varlıkları huzurdan çok rahatsızlık vermeye başlıyor. Bazen bir mazoşist gibi zevk alıyorsun yalnızlıktan bazen de bir sarhoş gibi kavga ediyorsun onunla...

Mahmutun güncesi dedi ki...

Bu yazdıklarınıza ekleyecek lafım yok,ne güzel özetlemişsiniz.