1 Mart 2013 Cuma

BAZI ARKADAŞLARIMDAN DESTEK GÖRMEDİM

BUNLARDA BİR KONUDA ARKADAŞLIĞIN BİR BAŞKA HALİ


Resim uğraşımı geliştirip daha bilinçli bir duruma gelmek üzere kursa kayıt olduğumda(ki atölyeye hâlâ devam ediyorum),belirli bir samimiyetimin olduğu arkadaşlarımdan bunu destekleyici hiç bir davranış ve konuşma göremedim.Adeta bunu görmezden geldiler.Hiç ummadığım insanlar,sözleriyle bana destek oldular ve yaptığım resimleri görerek çok hoş laflar ettiler.Onlara teşekkür ediyorum.


Kursa başladığımda iki etrafımda ki arkadaşlarım buna şaşırdılarlar ve kısa sürecek resim aşkı olarak baktılar.Bilmiyorlardı ki bu uğraşın daha önceye dayandığını.Kargacık-burgacık resim yaptığım düşünülüyordu.Gözlerde ki alaycı bakışları anlayabiliyordum.Tabii bunların hiç biri umurumda olmadı.Bu beni ilgilendiren bir şeydi ve mutluydum.Bu yeterdi.Burada bir kaç arkadaşımın tepkisine yer vermek istiyorum...Desteklerini göreceğimi düşündüğüm ama adeta böyle bir uğraşım yokmuşcasına davranan örneklerden bir kaç tane anlatmak istiyorum.


Bir gün kurstan eve dönerken aynı sitede oturan bir arkadaşım kahve içmeye çağırdı.Eve gitmeden onlara geçtim.Karakalem çalışmalarım yanımda bir fırsat yaratıp gösterdim.Arkadaşımın yüz şekli böyle bir şey beklemediğini gösteriyordu.Verdiği yanıt ''ben de yaparım ki'' oldu.İlgilenmedi ve başka bir şey söylemedi.Herhalde dalga geçebileceği resimler olacağını düşünüyordu.Eğer öyle olsaydı orada ve başka yerlerde neler söyleyebileceğini tahmin edebiliyordum.Bu arkadaşım aradan yıllar geçti ama resimi bırakın sanatın bir başka dalıyla bile hâlâ ilgili değil.

Yine aynı sitede oturan bir diğer arkadaşım;sürekli bir aradayız,sadece iş saatleri birbirimizi görmüyoruz.O da farklı şirketlerde çalıştığımızdan.Uzun bir süre hiç oralı olmadı.Merak etmedi.Ben de oralı olmadım.Ortak bir arkadaşımızla oturmaya geldiğinde,diğer arkadaşlar görmek istedikleri zaman resimlerimi gördü.Böyle bir şey beklemediğini itiraf etti.ondan sonra da bir yağlıboya tablo için başımın etini yedi durdu.

Bir başka arkadaşım kendine vereceğim resmin ismini beğenmedi.Resime bakmadan başka bir tane olsun dedi.Resmin ismiyle kendisi arasında bir benzetmemi yaptı,anlayamadım.O resim onun içindi.O zaman o değilse hiçbiriydi ve öyle de oldu.

Bir arkadaşıma da bir konuşma içerisinde (Beşiktaş spor taraftarı) Kartal resmi yapmak için söz vermişim,güya.Söz vermedim.Çünkü verilen sözlerin tutulması gerektiğini aksi halde söz verilmemesini savunan bir insan olarak yapamayacağım sözler vermem.Aynı şeyleri her yerde ve her zaman duymaktan bıktığım için yapıp vermiştim.Yalnız o,resmi siyah-beyaz istiyordu,ben de insiyatifimi kullanarak renkli yaptım :)) .

Bir arkadaşıma da iki tane suluboya tablo vermiştim.Bir daha ki gidişimde astığı yeri göstermişti,içim cızzz etmişti.Banyoyu uygun görmüştü.Düşünebiliyor musunuz o nem içerisinde o suluboya tabloların hâli nice olmuştur.Karşınızda ki insan ne kadar sevdiğiniz biri olursa olsun,değer bilmeyecekse istese dahi vermiyeceksin.En güzeli bu.Şimdi bunu uyguluyorum.Karşımdakinin anlayabileceği şekilde 'hayır' diyorum.

Bazen herhangi bir konuda beklediğiniz desteği hiç bir arkadaşınızdan göremiyebiliyorsunuz.Ama böyle bir desteği dillendirmesenizde istiyorsunuz.Sizi daha iyi motive edecektir.Ailenizin,bazı arkadaşlarınızın ve ummadığınız insanların destekleyici,hoş sözleri her şeye değiyor.Onlara tekrar teşekkür ediyorum.Sizler her daim var olun emi.




8 yorum:

öykü dedi ki...

bı buyugum
dostluk sadece kotu gunde degıl
ıyı gunlerde
ıyı bıseyler yaptıgında
senın kadar sevınen
senınle ovunen
destekleyendır demıstı


ne kadar dogru

Mahmutun güncesi dedi ki...

Günümüzde böyle şeyler kalmadı.Zaten ''dost'' kelimesini kolayca harcamıyorum.Arkadaşlığı artık arkadaş olarak yaşıyorum,dostluk istemiyorum.Dolayisiyle ne yaparlarsa yapsınlar umurumda bile olmuyor.

Arzu Sarıyer dedi ki...

Ne kadar tanıdık bu satırlar Dost kardeşim ; tek kelime ile yazayım "kıskançlık" insanlardaki temel tavır...Sanata değer vermeyene vermiyeceğiz hiçbirşey...

Mahmutun güncesi dedi ki...

Doğru yazmışsınız.Ailemi,kendimi nasıl düşünüyorsam arkadaşlarıma da aynı düşüncelerle yaklaşıyordum.Şimdi aynı terazide değiller,sadece arkadaşlar.Arkadaşlığın daha fazla derinleşmesine,fazla samimiyetin olmasına Müsade etmiyorum.Es geçtiğim başka başka şeylerde oldu tabii.Bu kadarcıkla kararlar alınmıyor.Sağlık olsun diyerek kendimi avutuyorum.

Depresif Ayu dedi ki...

Çevrendekiler senin başarılarınla mutlu olamayan kıskançlar ve kadir kıymet bilmeyenler sanırım.

Boşver onları Mahmut. Sen bana ayu resmi yap :))

Mahmutun güncesi dedi ki...

Çoktannnn boşverdim.
Figür çalışmaktan hoşlanıyorum.Şimdiye kadar toplasan 4 tane hayvan üzerine çalışmam var.Ama bir kenara not alayım yine de.:))

Bir Terazi Kizi... dedi ki...

Cok hakli olarak cokta hakeden seyleri yazmissin(on dakikadir sizi okudugumdan sen diye hitap ettim ,insallah bi mahsuru yoktur!),insanoglu iste karsisindakini kiskaniyorsa böyle ilgisizlik kivamina geliyor,o kadar azki seni sen oldugun icin seven sayan deger veren,ben anliyorum artik,kim ne hissediyor,keske bende resimde müzikte veya herhangi bir dalda iyi olup kendimi gercek anlamda ifade edebilecek bir yerlerde olabilseydim,cok özenirim,saygi duyarim...

Mahmutun güncesi dedi ki...

Benim için mahsuru yok.
Belirli andan sonra karşındakine nasıl davranacağını ve onun sana ne kadar yaklaşmasına müsade edeceğini öğreniyorsun.Bu andan sonrası çok güzel.karşındakinin yaptığı hiç bir şey artık seni incitmiyor,üzmüyor.Çünkü artık senin için hiç bir önemi yok.Yaptıklarına devam ederse de arkanı dönüp gidiyorsun.Gitmeyi o kadar kolaylaştırmıştır ki,hiç bir şey hissetmiyorsun.Hatta kuş gibi hafifliyorsun.