İçimin nasıl acıdığını anlatamam?Ya içime içime dökülen gözyaşlarımı anlatabilir miyim?
Ben onların evledı,kardeşi,abisi,babası,amcası,dayısı,dedesi,v.s. Aile ocaklarına düşen kor ateşi,benim de içimi dağladıkca dağlıyor.Konuşmak istemiyorum,üzüntüm sis perdesi örüyor etrafıma,kızgınlığım ise her seferinde biraz daha artıyor.
Hele o tabutları yanyana sıralamaları yok mu,yüreğim nasıl paralanıyor...İçimden bir şeylerin kopup gittiğini hissediyorum...
Çaresizlik...Hiç bir şey yapamamak...Acizlik...Her şeyin bittiği an...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder