Haftasonlarını iple çekerdim.Bulunduğumuz yerde yapacak bir şey olmadığından beraber veya bir kaç arkadaşla zaman geçirirdik.Dışardan ziyade evde toplanırdık.İçkilerimizi yudumlarken güzel sohbetler ederdik ama ben,hep seni düşünürdüm.Farklı konularda sohbet ederken ne pis düşüncelerde olurdum.Yüzüm kızarırmıydı,bilmem.Bunu hiç düşünmezdim bile.Diğerleri bir an önce gitsin isterdim.Başbaşa içki içmelerimiz,dertleşmelerimiz,geçirilen güzel saatler hep hoşuma gitmiştir.
Çakırkeyf halimi her zaman sevmişimdir.Karşımdakinde de bu hali severim ama daha fazlasına,hayır.Bu halimi sevmeler belki de o zamandan kalmadır.
O zamanlardan aklımda kalanlar;birlikte film izlemeler,yanına uzanıp sohbet etmeler ve senin yere uzanıp,benim de sana masaj yapmamdı.Ahhh masaj yapmayı ne kadar ciddiye alırdım.Kendi istediğim gibi yapardım,senden hiç ses çıkmazdı.Memnun olduğunu düşünürdüm.Güzel günlerdi.
Neler yaşandı,aynı oranda neler yaşanmadı?Belki o zamana göre o kadarı yaşanmalıydı,dahası fazla gelebilirdi.O günlerin güzelliği belki de yarım bırakılmış yaşanmışlıklardır.
Ama bir gün ne olduysa oldu birden aramıza mesafeler girmeye başladı.Gitgide birbirimizden uzaklaşır olduk.Bir araya geldiğimizde bir soğukluk hissediliyordu.İlk önce her gün kahvaltı ettiğimiz yere sonra da başka başka gittiğimiz yerlere gitmeyi azalttm.Bir süre sonra tamamiyle bıraktım.Etrafımızda ki insanlar seni görmeseler bana,beni görmeseler sana sorarlardı ama artık bu sorular sinir ediyordu.Her ikimizin de yanıtı kızgınlık kokuyordu.Arkadaşlar toplu olarak bir şeyler yapacağı zaman teklifde tedirginlik duyuyordu.Ben katılmamayı tercih ediyordum.Arada ki görünmeyen bu soğukluk neden-nasıl oluştu,bir türlü anlayamamıştım.Üçüncü bir kişinin de olduğu bir ortamda gereksiz bir konuşma bütün bunların nedeni olamazdı.Buna bağlamak anlamsızdı.Bu aşılamadığından her gün aramızda ki mesafe de artıyordu.İlk başlarda çabaladım ama nedendir senden tepki gelmedi.Sonrası ise artık çok geçti,benim için bitmişti.Devam da etmedim.Ama sevmiştim.
Berbat bir seneden sonra o şehirden ayrılma zamanım geldi.Tayinimi istemiştim.Herkesle vedalaştım,senle de.Saat kaçta gideceğimi sordun,gelip yolcu edeceğini söyledin.Buna gerek olmadığını söyledim.Israr ettin.Öylece sustum...
Şehirden ayrılacağım sabah,sen ve bir başka arkadaşım geldi.Esasında gitmeyi iple çekmiştim.Mutluydum.Ama karmakarışık duygular içerisindeydim.Gülmeyi bırak tebessüm bile edemiyordum.Senin için de farklı gözükmüyordu.İkimiz arasında görünmez duvar hala vardı.Bu duvar,bu derece örülmeden neden yıkmaya ortak olmadın?Orada olmamanı,bu anı yaşamamayı çok isterdim.Konuşacak hiç bir şeyi olmayan insanlar gibi orada öylece dikiliyorduk.Oysa konuşacak o kadar şey birikmişti ki.Sadece diğer arkadaş konuşuyordu.O'nu dinlemiyordum bile.Konuşmasa daha memnun olacaktım.Sonra kuru bir 'hoşçakal' kelimesi ağzımdan çıktı.'Güle güle' derken beni bu şehirden uzaklaştıracak otobüse biniyordum.Yerime oturduğumda camdan el salladım,siz de bana.Gitmenizi istedim ama otobüsün hareket etmesini beklediniz.Sana baktığımda yüzünde ki karanlık,belki yapılandan pişmanlık,belki çaresizlik,belki istediğini konuşamamayı anlatıyordu.Gözlerin böyle olmamalıydı diyordu.Belki de ben böyle anlamak istedim.İçim burkuldu.
Otobüs hareket etti.Beni daha önce tanıdığım,bildiğim bir yere götürüyordu.Epeyce uzaklaştığımızda dönüp baktım,hayatımın bir dönemini yaşadığım şimdiyse terkettiğim bu küçük şehire.İçimde hiç bir kıpırtı oluşmadı.Yaşadığın şehir,yaşadığın güzelliklerle,mutluluklarla var.Şu an neyi hatırlamak neyi hatırlamamak istediğimi dahi bilmiyorum.Sadece buradan ve bir sene yaşadığım ızdıraptan uzaklaşmak istiyorum.Son bir kez dönüp bakıyorum,bir daha gelmeyeceğim bu küçük şehire...
NOT :
Öyküme konu olan resim yağlıboya bir çalışmamdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder