Fotoğraf makinasına bakış çocukca.Zaten daha çocuklar.Nasıl masum,nasıl saf ve de güzel bir bakış hepsinde ki...Onlar kadar olmasa da ben de masumum,safım.Daha hayatın başındayım.Ama kısa zamanda(!) neler neler yaşandı.Hayat neler gösterdi.Kiminde seyirci konumunda seyretmenin dışında bir şey yapamadım,kimisinde ise müdahalede bulunmaya çabaladım.Ne değişti?Hayat bildiğini okudu...
Zaman geçmiş,fotoğraflarda ki çocuklar büyümüş delikanlı olmuş.Kimisi hayata atılmış,kimisi atılmak üzere.Biri bankacı olmuş,biri akademisyenliği seçmiş,diğeri de doktor olmayı istemiş.
Ben ise ne kadar yerimde sayıyorum desem de zaman,en güzel kanıt...Zaten bu üç insan biz büyüklerinde ne kadar değişime uğradığının bir kanıtı değil mi?Varsın olsun onlar büyüsün,isteklerini gerçekleştirsin ama ben,ben de onların dayısı,amcası olarak bırakın yerimde sayayım ya(Hahahaha).Sana ne.Size ne.Ona ne.kime ne ayol.
(Hahahaha)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder