İNSANLAR
İnsanlar,insanlar
ağlamak için mi
gelmişler dünyaya?
yoksa üzülmek için mi?
niçin yaratılmışlar sanki
ölmek için mi?
(M.Yumru)
sevgisiz bir yaşam düşünemiyordum
onsuz yaşamayı öğrettiler.
arkadaşsız bir hayat düşünemiyordum
onsuz hayatı da öğrettiler.
yalnız yaşamayı da öğrettiler
mutsuz olmayı da..
(M.Yumru)
daha gelişmemiş körpe kızlar
aşk peşinde koşuyorlar.
minicik eller para kazanmayı öğreniyor,
karnının gurultusunu gidermek için.
soğuk hava demeden boş boş geziyorlar,
kahveler insandan geçilmiyor.
insan kafasını iki eli arasına koyup düşünüyor;
Bu dünyanın sonu nereye varacak
gibilerden.
(M.Yumru)
kuşlar yine geldi
çiçekler mor mor,pembe pembe.
arılar bal yapıyor,
çocuklar körebe oynuyor,
ip atlıyor.
büyüklerse dalmışlar sohbete
temiz havayı çeke çeke,
çaylarını yudumlaya yudumlaya...
(M.Yumru)
istersek,dünyanın öbür ucuna götürür,
sevdiklerimize de kavuşturur.
hasretlerimizi,özlemlerimizi giderir
gıcır gıcır,kız gibi araba.
(M.Yumru)
bir motorum olsa,
üstüne atlasam
gezdirse bana dünyayı.
bir fıstık bulsak,
onu da alsak yanımıza.
oh!keyfimize diyecek olmaz.
bir motorum olsa,
üstüne atlasam da
gezdirse bana şu dünyayı.
(M.Yumru)
bugün hava çok güzel,
sen de güzelsin bebeğim.
günümüzü gün etmeye bakalım.
bu yaşlarda geçer,
bu güzellikte geçer.
gelir bir gün unutulursun
kitap arasına konan
kuru bir gül gibi.
(M.Yumru)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder