SONUÇ MUTLULUK
Yüremeyi seviyorum.
Sevdiğim yerlerde dolaşmak ve yeni yerler keşfetmek beni mutlu ediyor.
Kalabalık içinde acelem olmaksızın yürümek,tek başına yürümek gibidir benim için.Hiç kimse umurumda değildir.Sadece ben varım.İlginç şeyler dikkatimi çektiğinde kalabalığın içine karışmış olurum.
Yorgun geçen hafta içi resimle uğraşarak,hafta sonu ise proğramımı yoğun tutarak rahatlamaya çalışıyorum.
Tiyatro,hayatımda her zaman var.
Tiyatroculara rağmen var.Tam zamanında başlatmazlar,oyun iptal olmuştur veya saati değişmiştir haber vermezler.Her şeye rağmen vazgeçmiyorum.
İSTANBUL DEVLET TİYATROSU
Başbakanlık,Kosava'nın bağımsızlığını ilan edeceği tarihte sanatçıların bir gösteri yapmalarını ister.Ancak bağımsızlık günü belli değildir.Dahası başbakanlık genelgesinde konu sınırlaması ve sansür getirmiştir.Bu süreçte tiyatrodaki oyuncular,yapım için çalışmaya başlarlar.Ancak karşılarında devlet bürokrasi,
rüşvet,çıkarcılık ve sahtekârlık vardır
(Oyun kitapçığından alıntılanmıştır).
Kosova yerine Türkiye diye düşündüm ve öyle izledim.
Sanatla ilgisiz bir kurumun görevlendirilmesi,her şeye karışılması,rüşvet,çıkar,sansür gerçek yaşamda gözümüzün önünde nasıl yaşanıyorsa burada da sahne üzerinde yaşanıyor.
VİŞNE BAHÇESİ
İBB ŞEHİR TİYATROSU
Sınıfların yeniden belirlendiği,
sermayenin,elitlerden yeni zenginlere el değiştirdiği,para kazanma hırsının alevlendiği,değer yargılarının değiştiği,eski ile yeninin,geçmiş ile şimdinin yaman çelişkisiyle bezeli bir Bahçe'yi hikâye edeceğiz birazdan.(Oyun kitapçığından alıntılanmıştır)
"Vişne Bahçesi'ne hayatlarını ve umutlarını bağlayan insanların öyküsü!"
"Ah,bir geçse bütün bunlar.Şu mutsuz,kırık dökük yaşamımız bir değişse."
Oyun sonuna doğru ailenin evi dolayısiyle bahçeyi bırakıp gitmek zorunda kalması ve o an yaşananlar bana hiç bir şey hissettirmedi.Uykudan uyanıp da kendinin unutulduğunu anlayan yaşlı uşağın yaşadıkları...Ne bileyim bu sahneler beni darma duman etmeliydi diye düşünüyorum.Hiç bir şey hissettirmedi.
KUYU
MEK'AN SAHNE
Acı,üzüntü,kimsesizlik,ölüm...
Yaşanan acıyı hissetmemeniz mümkün değil.Acı,üç güzel insanın yüzüne bu derece mi siner ve bunu karşıdaki insanlara bu derece mi geçirir...
Sergi gezmeleri beni farklı bir dünyaya çeker.O dünyayı seviyorum.
Mutluluk,elini uzattığın yerde.
Tomtom Calling sergisini daha önce sizlerle paylaşmıştım burada da kırmızı binanın sahip olduğu bahçesinden fotoğraflar paylaşıyorum.Sergiye yeni eklemelerin yapıldığını da belirteyim.
Bu sergilerde yer alan eserlere aşağıda paylaştığım adresten bakabilirsiniz.
NOT :
En alttaki iki fotoğraf dışındaki fotoğraflar bana aittir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder