16 Mart 2014 Pazar

NERDESİNNN? (ÖYKÜ 21)


NERDESİNNN?


Nefes alamıyorum.Gözyaşlarım akmak istiyor,akamıyor.Bağırmak istiyorum,bağıramıyorum.
''Ne oldu?''
''Ne oldu?''
diye sorup duruyorum.Yanıt bulamıyorum.Deli gibi her şeyi kırmak,yırtmak istiyorum.Boğazlı kazağa elimi geçirip çekiştiriyorum.Yırtmaya çalıştıkca yırtılmamak için direniyor.Nefes alışlarım hızlı,adeta nefes almak için zorluyorum kendimi.Gözyaşım içime içime akıyor.Dağlıyor.Çığlıklarım içimi paramparça ediyor.Sessiz çığlıklar...
Yokkk,buralar bana yabancı.
Ben,ben...
Bu anlarımda kendime başkalaşıyorum.Bir dağın tepesinde deliler gibi bağıran biri olmak istiyorum.Gözyaşım usul usul yanağımı okşarcasına süzülsün istiyorum.O istemiyor,içime içime akmaya devam ediyor.
''Nerdesinn?''
"Nerdesinnnn?"
Evimin kapısını açıp içeriye atıyorum kendimi,öylece yere bırakıyorum.Ne kadar zaman o şekilde kaldım hatırlamıyorum.Kendimi değil kolumu dahi kaldıracak takatim yok.Yatak odasına sürünüyorum.
Sürünüyorum...
Üzerimdeki kıyafetlerle yatağın üzerine boş bir çuval gibi bırakıyorum kendimi.
Sanki...
Sanki tarifi imkansız bir ağrı saplandı yüreğime.Hani zaman zaman olanından.
Tak etsin ve her şey bitsin.
Olmuyor işte.
Olmuyor.
Ayaklarımı vücuduma doğru çekiyorum,başımı dizlerime doğru.
Acılarımla,inlemelerimle bir süre sonra uykuya dalıyorum.
Uyumak..
Bir an için her şeyin silinip gittiği bir an...
Uyuyorum...
Uyuyoru...
Uyuyor...
Uyuyo...
Uyuy...
Uyu...
Uy...
U...
...

NOT :
Öyküme konu olan resim yağlıboya bir çalışmamdır.

Hiç yorum yok: